Eerste column van La Morrigasme: 'Het nachtleven versterkt onze diepste natuur'

De erotische performer, paaldansdocent en domina La Morrigasme schrijft om de twee weken voor BRUZZ een column over de wereld van sekswerk in Brussel. 'Ik moedig niemand aan om ermee te beginnen.'

In juni 2018 nam ik min of meer toevallig deel aan mijn allereerste initiatiecursus paaldansen. Nog geen jaar later zat ik in lingerie op de schoot van een wildvreemde, aangeschoten en voelbaar opgewonden man die zich behoorlijk respectloos gedroeg en een bundel bankbiljetten in mijn beha stopte tijdens een vrijgezellenfeest.

Door de jaren heen heb ik er mijn beroep van gemaakt. Enerzijds als cabaretperformer, waarin ik een puur artistieke carrière heb opgebouwd. Anderzijds als sekswerker, soms privé, soms in clubs.

‘Sekswerker’ is een parapluterm voor prostitués en prostituees, pornoacteurs en -actrices, strippers, dominanten en domina’s, camboys en -girls, enzovoort. Of het nu fysiek of virtueel is, al die beroepen hebben met elkaar gemeen dat er een seksuele dienst wordt geleverd in ruil voor geld. En nee, ‘seksuele dienst’ betekent niet per se ‘penetratieseks’.

Wanneer de term ‘sekswerk’ valt, leidt dat vaak tot uiteenlopende reacties. Ofwel wordt het gereduceerd tot mensenhandel en ellende, waarbij sekswerkers alleen als slachtoffers worden gezien, van anderen of van zichzelf. Ofwel wordt het geromantiseerd. Dan spreekt men over makkelijk geld, vrijheid en lichamelijke emancipatie in een nogal oppervlakkig discours.

Tegenwoordig benader ik mijn ervaring als sekswerker (als stripper en occasionele domina) vanuit een neutraal standpunt. Het is een beroep waar ik gepassioneerd voor ben, maar dat zwaar blijft. Ik moedig niemand aan om ermee te beginnen. Want hoewel ik ervoor pleit dat het qua rechten wordt beschouwd als een ‘beroep als alle andere’ voor wie het uitoefent, wil ik benadrukken dat het om risicovol werk gaat dat een enorme weerbaarheid vereist en lang niet voor iedereen is weggelegd.

Zoals in elk beroep zijn er hoogtepunten en laagtepunten. Het nachtleven versterkt onze diepste natuur. De hoogtepunten zijn zeer hoog en de laagtepunten zeer laag. Door mijn werk heb ik euforische momenten en magische ontmoetingen beleefd, maar ook geweld en diepe wanhoop ervaren.
Niet stigmatiseren. Niet romantiseren.

Euforie en wanhoop

Sinds enkele jaren hou ik dagboeken bij waarin ik mijn gedachten opschrijf, rechtstreeks voortkomend uit mijn omzwervingen in de wereld van de betaalde erotiek. Ik schrijf over de relatie met je eigen lichaam en dat van de ander, over heteroseksuele koppels en man-vrouwrelaties in het algemeen, over wederzijdse instemming ... En op een luchtigere toon beschrijf ik daarin anekdotes, opmerkelijke klanten en bijzondere ervaringen, altijd met respect voor de anonimiteit van de betrokken personen en locaties. Die schrijfsels zullen als basis dienen voor mijn volgende columns.

Mijn standpunt is volledig subjectief en kan onmogelijk representatief zijn voor de ervaringen van alle sekswerkers in de hele industrie. Ik ben alleen de spreekbuis van mijn eigen ervaring.