Een miljard telt negen nullen. Ik typ het goed op mijn rekenmachientje om een idee te checken. Zou de overheidsput te vullen zijn met wat vrije giften? 100 euro per inwoner is niet niets, maar niet onoverkomelijk voor een verjaardag.
De kinderen laten we niet bijleggen. Gepensioneerden natuurlijk ook niet. En aan de honderdduizend werkzoekenden kunnen we het moeilijk vragen. Ik eindig bij een dik half miljoen werkende Brusselaars. Zij zullen de schuld de komende jaren in hun belastingen voelen. Dan liever de korte pijn.
30.000 euro? Ik typ nog eens negen nullen. Toch wel. Met 15 miljard euro aan oplopende schulden is dat nu al de prijs van onze afwezige regering per werknemer. Je koopt er 1.875 Atomium-tickets mee, 105 menu's bij sterrenzaak Eliane of 209 tribunezitjes in het Koning Boudewijnstadion voor Bad Bunny.
De meeste Brusselaars hebben dat geld niet. Hun mediane jaarloon is zo'n 23.000 euro netto. Zonder rekenmachine weet ik: dat is te weinig. Dit jaar werken wij gratis.
Eva Christiaens
