Zoals velen hebben wij ons geïnstalleerd op de trappen van de kathedraal. Iedereen met hetzelfde plan: middageten in de zon. We roddelen over onze docenten en hun saaie lessen.
Enkele vrouwen achter ons staan recht en wandelen, wankelend op hoge hakken, de trappen af. Als ze ons bijna voorbij zijn, stoppen ze. “Zou dit jullie interesseren?” Ze steken een plateau naar ons uit. Er liggen een twintigtal broodjes op met kip, zalm of falafel. Broodjes die niet in ons studentenbudget passen. We nemen ze aan en genieten van onze opeens chique lunch.
Als we terug moeten naar de les, liggen er nog een paar eenzame broodjes op het plateau. “Wat gaan we daar meedoen?” Onmiddellijk roept een andere groep studenten: “Wij willen die wel!” Het plateau wordt doorgegeven met genoeg voor iedereen. Een miniversie van de wonderbaarlijke vermenigvuldiging. Toen Jezus een massa kon voeden met vijf broden en twee vissen. Alleen had onze Jezus hoge hakken aan.
Louiza Moyersoen
