Het is spitsuur in de metro. Mijn ochtendkoffie ligt nog wat op de maag. Een jonge vrouw murwt zich door de menigte. Eigenlijk is ze nog een meisje, maar ze draagt een baby op haar arm. Haar lichtbruine haar, met enkele rosse en ook blonde lokken, is nonchalant samengebonden. Ze kijkt naar de grond. In haar vrije hand houdt ze een beker waarin ze hoopt wat geld bijeen te krijgen. Het metrostel stopt bruusk, waardoor alle passagiers plots in dezelfde richting vooroverbuigen. Enkele seconden staan we stil, om na enkele korte schokken weer te vertrekken.
De jonge vrouw passeert, ik stop wat kleingeld in haar bekertje. Ze biedt me een pakje papieren zakdoeken aan, terwijl ze me met haar zeegroene ogen aankijkt. Ik zeg dat ze de zakdoeken mag houden.
Er komt een zitplaats vrij. Het meisje gaat zitten, neemt een papfles uit haar tas en geeft de baby te drinken. Haar gebaren zijn teder. Ze draagt een zwarte totebag met het opschrift 'Today is a good day to smile'.
Volgende keer neem ik de zakdoeken wel aan.
Christine Janssens
