Drie jaar geleden verzamelde Saïd vier leerkrachten en een schooldirecteur in een klasje om te praten over het leraarschap en het lerarentekort. Net voor de aanvang van dit schooljaar kon hij ze bijna allemaal terugzien en vragen hoe het na drie jaar met hen gaat.
Lobke was in 2022 een nieuwe leerkracht, een zij-instromer. Ze had toen net haar eerste jaar lesgeven achter de rug: lesgeven én de lerarenopleiding voltooien. In 2025 is de goesting om erin te vliegen minstens even groot.
Saïd zoekt 'zijn klasje' van drie jaar geleden op: 'Hetzelfde gevoel als drie jaar terug'
Drie van de vier leerkrachten van toen zitten nog met volle goesting in het Brusselse onderwijs en stonden te popelen om aan hun nieuwe jaar te beginnen. "Ik kijk er echt naar uit om te horen wat de leerlingen hebben meegemaakt en meegepikt tijdens de vakantie," vertelt Anna. Steven vraagt zich af waarom zoveel mensen "die niet in Brussel zijn, zoveel te zeggen hebben over het lesgeven hier". Enkel Aaron stopte met lesgeven in het secundair om te doctoreren: "Om eerlijk te zijn, het is minder fijn dan voor de klas te staan." Hij doceert aan de Universiteit Antwerpen. "De afstand met de studenten is zoveel groter, het verschil is enorm."
Lobke staat nog altijd in het tweede leerjaar op Mabo en geniet er duidelijk nog altijd van.
Anna, Aaron en Steven zitten nog eens samen, deze keer in 'Au Derby' in de Vlaamsesteenweg om een beetje terug te blikken en vooral vooruit te kijken naar het nieuwe schooljaar.
Lees meer over: Brussel-Stad , Samenleving , Onderwijs , Terug naar school , lerarentekort , jonge leerkrachten , leerkracht
