Winkel voor ‘studentenklakken’ Maison de la Casquette sluit na ruim 130 jaar

Al sinds 1890 kunnen universiteitsstudenten terecht bij La Maison de la Casquette voor al hun folkloristische attributen: van toga’s en badges tot de bekende 'studentenklakken' die in verenigingen worden gedragen. Die laatsten groeiden uit tot het handelsmerk van het familiebedrijf in de Vlaamse Steenweg. Na een lange carrière hangt uitbater Roger Van der Linden zijn klak nu aan de haak.

Het was Van der Lindens overgrootvader die de winkel ooit opstartte als hoedenwinkel. Pas na een bijzondere bestelling van enkele ULB-faculteiten voor een reeks pennes, de Franstalige benaming van de studentenklak, besloot La Maison de la Casquette zich te specialiseren.

De winkel groeide uit tot de hofleverancier voor attributen van zowat alle Brusselse studentenkringen, maar dat niet alleen. “Er kwamen hier studenten van heel België over de vloer”, vertelt Van der Linden. “Van Bergen, Charleroi, Namen en Luik tot Oostende.”

In de Vlaamse Steenweg konden ze dan ook rekenen op kwaliteit. “We deden alles zelf en alles gebeurde met de hand, tot het borduren toe. De petten zijn ook altijd op maat gemaakt.”

Ieder jaar kwamen in het kleine winkeltje honderden studenten over de vloer tussen oktober en 20 november of Saint-Vé, de jaarlijkse herdenkingsviering en de gezamenlijke feestelijke optocht van alle Brusselse Studenten. “Voor de calottes (een hoofddeksel specifiek voor katholieke studenten, red) was ook december nog druk door het sinterklaasfeest en de Waalse studenten kwamen vooral voor Saint Éloi.”

Beschutting

Voor La Maison de la Casquette waren het de drukste dagen van het jaar. “We verkochten in die periode wel 1.000 à 1.500 klakken en werkten soms 15 uur per dag. De rest van het jaar hielden we ons vooral bezig met het maken van een nieuwe lading en met herstelwerk.”

En dat laatste is zeker nodig, want naast een bewijs van lidmaatschap bij een studentenvereniging, doet een studentenklak ook vaak dienst als beschutting tegen rondvliegende projectielen en bierdouches. De klak is vandaag dan ook meestal verbonden aan het doopritueel bij studentenclubs en faculteitskringen.

Hij moet verdiend worden door een student en wordt nadien gepersonaliseerd tot een soort identiteitskaart. Naast de vereniging en bijnaam van de student sieren vaak ook tal van pinnetjes het hoofddeksel. Die staan voor karaktereigenschappen van de eigenaar: van 'single' of 'slimmerik' tot bijvoorbeeld 'zware drinker'.

Van der Linden besloot vorig jaar zijn winkel te sluiten omwille van gezondheidsredenen. Zijn eigen klak - die hij verdiende in 1989 - heeft hij wel nog steeds. "Die kreeg een ereplaats aan mijn muur."