Game, set and… love match: Brussel en European Open vinden elkaar

Bij een first date is het altijd even afwachten. Zal er wel een klik zijn? Maar na één week toptennis en zinderende ambiance mag alle twijfel overboord. Het eerste afspraakje tussen de stad Brussel en de European Open blijkt een onvervalste love match. En we kregen als kers op de taart de grote doorbraak van Raphaël Collignon.

“You can’t start a fire without a spark”, zong Bruce Springsteen lang geleden in zijn wereldhit Dancing in the Dark. En effectief: één enkele vonk kan volstaan. Dat was de voorbije week zo’n beetje het verhaal van de BNP Paribas Fortis European Open. Met dank aan firestarter Raphaël Collignon, de nieuwste chouchou van het Belgische tennis. Hij zette het ATP-toernooi van Brussel in lichterlaaie. Halve finale zowaar!

De pas 23-jarige Luikenaar komt niet uit het niets, maar veel scheelde het toch niet. Plots ving Collignon in de late nazomer alle spotlights met een fantastische derde ronde op de US Open en een stunt in de Davis Cup tegen het machtige Australië van Alex de Minaur. Naast David Goffin, ervaren wereldtopper op zijn retour, en Antwerpenaar Zizou Bergs, fris in de top-40 van de ATP-ranking, werd Raphaël Collignon ineens de perfecte man op de perfecte plaats en het perfecte moment.

En wat een goeie ingeving van toernooidirecteur Dick Norman om van Collignon de onschuldige kinderhand te maken bij de loting. Het toeval hielp namelijk ook een handje om van het evenement een succes te maken. Collignon trok eigenhandig een knallende affiche uit de urne tussen hemzelf en publiekslieveling Bergs. Hilariteit bij Collignon en Bergs, natuurlijk. Hoe krijg je het voor elkaar? Het leek een tikje jammer dat de twee Belgische toppers elkaar al in de eerste ronde troffen, maar het bleek de vonk die het tennistoernooi nodig had om al meteen voor vuurwerk te zorgen.

Warm bad

Collignon-Bergs bood alles en meer op de traditionele Belgian Day op dinsdag: spectaculair tennis, een spannend scoreverloop, een warm bad voor beide spelers, een feestje voor de Belgische supporters. “Het was ongelooflijk om in zo’n sfeer en voor zoveel supporters te mogen spelen”, zei Colligon enigszins beduusd. En amper één dag later was het weer prijs. Hij legde, dit keer gesteund door een fanatiek maar sportief thuispubliek, de Argentijn Comesaña zonder pardon over zijn knie. Collignon plaatste zich voor de eerste kwartfinale van zijn prille tennisleven, nadat hij één matchpunt overleefde en zelf pas bij de zesde matchbal de trekker overhaalde. Zenuwen? Nooit van gehoord. On met la patate, heet dat dan – in alle drie de landstalen. Iedereen op de banken.

Sportief kon het toen al niet meer misgaan voor de allereerste Brusselse editie van de European Open, onder de schaduw van het Atomium. En met ruim 35.000 entreetickets werd het toeschouwersrecord van vorig jaar tien procent scherper gesteld. Ook dat is winst.

Maar even terug naar het begin. Want: een gloednieuw tennistoernooi in Brussel? Dat was een serieuze changement de décor. Na liefst negen jaar Antwerpen had het enige Belgische ATP-toernooi op de kalender zijn plekje gevonden. Liefhebbers genoten er bijvoorbeeld van de glorieuze comeback van Andy Murray (editie 2019) of de definitieve ontbolstering van Jannik Sinner (2021). Jonge wolven als Zizou Bergs of oude vossen genre David Goffin demonstreerden er hun talent. De mayonaise pakte. Niks mis dus met Antwerpen, tenzij die eeuwige Oosterweel-ellende en de bijbehorende parkeermiserie rond Deurne-Zuid.

“Pas op: we hebben negen hele mooie jaren beleefd in Antwerpen. De keuze voor Brussel in 2025 was dus zeker geen vlucht”, zegt toernooi-eigenaar Kristoff Puelinckx. “Brussel, met zijn uitgestrekte Heizelvlakte, was in de eerste plaats een positieve keuze. Een keuze ook voor groei en vooruitgang. Natúúrlijk is de mobiliteit rond en naar de ING Arena – vlot openbaar verkeer, voldoende parkeerplaats – een kopzorg minder. Maar daarvoor alleen moesten we het niet doen. Brussel had ons zoveel meer te bieden.”

En wat dan wel precies? In de eerste plaats de financiële en logistieke steun van de stad Brussel, dat zo’n prestigieus sportevenement maar wat graag aan de kalender wilde toevoegen. Parallel kwam er voor het eerst een volwaardige titelsponsor – BNP Paribas Fortis is al jaren een naam als een klok in de tenniswereld – die de meerwaarde inzag voor de nieuwe locatie. En dat ging natuurlijk hand in hand met de infrastructurele mogelijkheden van de ING Arena, het voormalige Paleis 12 op de Heizel.

Vip-paketten

“Er pasten hier veel puzzelstukjes in elkaar”, knikt Puelinckx. “The only way is up in de tenniswereld. De fans willen een absolute topervaring als ze tennis gaan kijken, dat is één. Maar je moet ook voor de sponsors vip-pakketten kunnen aanbieden op het allerhoogste niveau. En daarnaast vragen ook de tennisspelers een groter deel van de koek én een perfecte omkadering. In onze Brusselse setting kunnen we meer waarde, meer value creëren. Daar draait het om. Er is een serieuze consolidatiebeweging bezig in het tennis: we gaan naar minder toernooien, maar betere toernooien. Dat was tien jaar geleden al mijn overtuiging en mijn missie.”

De genodigden, de fans, de tennisliefhebbers en uiteraard de spelers zelf: ze worden gesoigneerd. Onder één dak vind je twéé wedstrijdbanen, een oefenbaan, een gym, een luxueuze players lounge en verschillende viplounges. Er heerst permanent een gezellig drukte in de ruim ademende foyer, waar je lekker eet, drinkt of snuistert bij de diverse sponsorstandjes. En voor het jong volk is er ook gedacht aan tennisentertainment.

En dat wordt gewaardeerd. Puelinckx: “We hebben een goed zicht op onze bezoekers en het is fijn om te zien dat niet alleen Vlamingen, Walen en Brusselaars maar ook buitenlanders de European Open ontdekt hebben. Dat is toch wel nieuw in Brussel, vergeleken met Antwerpen: liefst 30% van ons publiek komt uit het buitenland. Verder zien we iets meer Franstaligen (40%) dan Nederlandstaligen (30%). Het is een mooi, kosmopolitisch tennisfeest geworden.”

Blitzcarrière

Ex-toptennisser Dick Norman is het logische uithangbord van het toernooi, samen met zijn co-toernooidirecteur en wederhelft Ilse Van Parys. Maar achter de schermen trekt Kristoff Puelinckx aan de touwtjes. Hij is de CEO van Tennium, het tennisplatform dat hij in 2015 oprichtte samen met onder meer ex-toptennisser Sébastien Grosjean. De energieke vijftiger is burgerlijk ingenieur van opleiding en praat Nederlands met een Gentse tongval, doorspekt met Engelse woorden en klanken. Geen wonder. Na een blitzcarrière in de consultancy, de telecom en het investeringskapitaal pendelde hij al jarenlang tussen New York, Londen, Dubai, Barcelona en België. En vandaag meer dan ooit.

De European Open in Brussel – een ATP 250-toernooi met een werkingsbudget van een kleine 5 miljoen euro – is slechts één van de tennistoernooien in Puelinckx’ portefeuille. Barcelona en Hamburg zijn bijvoorbeeld ATP 500-toernooien, met budgetten die oplopen tot liefst 25 miljoen euro. Daarnaast koopt en investeert Tennium fors in kleinere toernooien, niet alleen in het mannencircuit (ATP) maar ook in de vrouwelijke tegenhanger (WTA). Overal, in principe, maar momenteel met de blik vooral op de groeimarkten Zuid-Amerika en het Midden-Oosten. Daarnaast verzorgt Tennium de rekrutering, de opleiding en het management van jonge talenten wereldwijd. En ook in de populaire mondiale landencompetities – denk aan de Laver Cup, de Davis Cup, of de Hopman Cup – staat Tennium in voor de organisatie.

Paleis 11 toevoegen?

“Ik zag Tennium van meet af aan als een tennisplatform”, zegt Puelinckx. “Het gaat om waarde creëren, zoals ik al zei. Moet het toernooi van Brussel groter worden? Wie weet, maar dat is momenteel eigenlijk niet aan de orde. Voor de bescheiden Belgische markt biedt een ATP 250-toernooi een perfecte schaal. Het is niet evident om ons budget te verveelvoudigen. We hoeven niet per se groter te worden, maar we willen wel het béste ATP250-toernooi uitbouwen, een afspraak waar alles premium aanvoelt.”

“Daarom is onze verhuis naar Brussel nog maar een begin voor de European Open. Volgend jaar willen we aan de ING Arena ook Paleis 11 toevoegen. Dan krijgen we qua infrastructuur nog meer mogelijkheden om onze stakeholders te bieden waar ze recht op hebben – van de fans tot de sponsors, van de vips tot de spelers, van de media tot de andere rechtenhouders. Dus als je vraagt of ik tevreden ben over deze editie? Zeer zeker. Maar tegelijk zie ik nu al op welke vlakken we nog beter kunnen doen richting 2026. Daar mag Brussel ons volgend jaar op afrekenen.”