Rapport van Pascal Smet (SP.A): 74/100

24/04/2019

Lees ook: Het rapport van de regering Vervoort-III

In aanloop naar de verkiezingen van 26 mei maakte BRUZZ in samenwerking met Le Soir het rapport op van deze Brusselse regering. Dit is de beoordeling van Pascal Smet (SP.A).

Eindscore voor Pascal Smet: 74/100

Brusselse regering: Minister van Mobiliteit en Openbare Werken
GGC: Gezin, Armoedebestrijding en Bijstand aan Personen

Actie: 27/40

- Taxihervorming
- Overleg met Vlaanderen
+ MIVB in topvorm
+ Elsensesteenweg

Visie: 27/30

Uitgesproken ambitie om de publieke ruimte in de stad te herbekijken in functie van mensen, niet auto’s.

Communicatie: 20/30

Kan zijn visie duidelijk overbrengen en is niet bang om in gesprek te gaan met tegenstanders. Zet zichzelf soms te graag in de kijker, waardoor hij collega’s tegen de borst stoot.

Na een passage op Vlaams niveau keerde Pascal Smet terug naar Brussel met de duidelijke ambitie om deze keer echt de bakens te verzetten inzake mobiliteit. Het bilan is gemengd, maar helt toch over naar de positieve kant.

Tram 9 werd eindelijk realiteit en bleek een instant succes. In het algemeen doet vervoersmaatschappij MIVB het uitstekend. Zelfs de aanslagen konden de reizigersgroei niet stuiten. De stijgende investeringen in het openbaar vervoer steken schril af tegen de besparingen bij De Lijn en de NMBS.

Na jaren van politieke oorlog over de vertramming van bus 71 bereikte Smet een compromis met de gemeente Elsene over een autoluwe Elsensesteenweg. Geen onverdeeld succes, maar zeker een doorbraak.

Naast grote daadkracht vertoont Smet soms gebrek aan politieke handigheid om zijn ideeën echt te realiseren

Daarnaast zitten verplaatsingen met de fiets duidelijk in de lift, ook bij gezinnen. Ondanks de aanleg van enkele royale fietspaden, onder meer op stukken Kleine Ring, blijft de infrastructuur achterop hinken, zeker gezien de opmars van de elektrische fiets én step. Vermoedelijk was op dit vlak meer gerealiseerd zonder het tunneldebacle. In dat dossier toonde Smet zich pragmatisch en wist hij snel een renovatieprogramma op te stellen.

Naast een grote daadkracht vertoont Smet soms een gebrek aan politieke handigheid om zijn ideeën echt te realiseren.

De autodruk blijft problematisch, met gevolgen voor de luchtkwaliteit en verkeersveiligheid. Het Reyersviaduct ging tegen de vlakte en er zijn plannen om de grote invalswegen op dieet te zetten. Maar om de pendelstromen vanuit Vlaanderen en Wallonië echt aan te pakken is Brussel afhankelijk van de andere beleidsniveaus. De samenwerking tussen de verschillende mobiliteitsministers was onvoldoende om doorbraken te realiseren in dossiers zoals de trams naar de Rand, de tariefintegratie tussen de verschillende vervoersmaatschappijen of de bouw van pendelparkings buiten Brussel.

Ook binnen Brussel blijft het doel van 10.000 P+R-plaatsen een verre droom, onder meer door het afspringen van het Eurostadion, waar de parking door de week zou dienen voor pendelaars. Het gewestelijk parkeerbeleid bleef in zijn geheel overigens een processie van Echternach. Ook de beloofde taxihervorming kwam niet van de grond. Tot slot doemen na de lijdensweg van het Rogierplein nieuwe probleemdossiers op zoals de herinrichting van Louiza-Naamsepoort of de Schumanrotonde.