Bijna 400 dagen na de verkiezingen sluimert Brusselse formatie in zomermodus

Mondjesmaat groeit de toenadering tussen de MR en de PS, de twee partijen die tot elkaar veroordeeld zijn in de volgende Brusselse regering. Om de stap richting dat verstandshuwelijk te zetten, moet er voor de PS eerst helderheid komen over de coalitie aan Nederlandstalige kant.

Acht dagen geleden stuurde de MR een budgettaire nota naar potentiële coalitiepartners die door zowat alle partijen werd afgeschoten. De beknopte tekst bevatte geen becijferde besparingen, maar schetste vooral de hoofdlijnen uit de beleidsverklaring waarrond de partij eerder deze maand geen meerderheid wist te vinden. Het leek vooral een manier om de sleutels van de formatie in handen te houden.

Sindsdien heerst radiostilte bij de Franstalige liberalen. “We hebben het raden naar de methode van de MR”, klinkt het bij verschillende bronnen. Uitnodigingen voor nieuwe gespreksrondes vielen nog bij niemand in de bus. Er vinden wel informele contacten plaats tussen sommige partijen, maar het is gissen naar een uitgestippeld plan om uit de impasse te geraken.

Voorzichtigheid

Al beseffen zowat alle protagonisten dat toenadering tussen de MR en de PS de enige manier is om, na bijna vierhonderd dagen, zicht te krijgen op onderhandelingen voor een nieuwe Brusselse regering. Zeker nu de formatiepogingen uit beide hoeken de voorbije maanden gekapseisd zijn.

Achter de schermen pikken beide partijen de draad weer op, zij het met heel wat voorzichtigheid.

“Je merkt in de wandelgangen van het parlement wel dat de verstandhouding tussen de MR en de PS is verbeterd”, zegt een bron uit socialistische hoek. Concreet zijn de contacten echter nog niet.

Volgens meerdere stemmen wil de MR het initiatief in ieder geval vasthouden om de toenadering met de PS, en de logische aansluiting van Les Engagés, zelf te realiseren. De MR zou zelfs expliciet gevraagd hebben aan de andere partijen, ook aan Groen - de grootste speler aan Nederlandstalige kant -, om op geen enkele manier het initiatief van de Franstalige liberalen in het gedrang te brengen.

“Als je die coalitie kan herstellen, wil je daar als grootste partij ook zelf de pluimen voor op je hoed steken”, zegt een bron.

'Comfortabel’

Daar zijn we echter nog lang niet. Brussels PS-kopman Ahmed Laaouej zou volgens onze informatie weinig voelen voor een officieel rendez-vous met de MR zolang er geen duidelijkheid bestaat over de samenstelling aan Vlaamse kant.

Groen, Vooruit en CD&V zouden Open VLD wel aan boord willen hijsen, maar Frédéric De Gucht zweert bij de meerderheid met de N-VA en zonder de christendemocraten. Daar wil de PS, net zoals Ecolo en Défi, niet van weten.

“Voor De Gucht is dit comfortabel”, zegt een bron. “Zolang de MR en de PS niet echt met elkaar praten, komt de druk niet bij hem te liggen.”

Net daar mikken Groen, Vooruit en CD&V op: de druk op de Vlaamse liberalen opvoeren via een terugkeer naar de formule met MR, PS, Les Engagés en vervolgens ook Open VLD, de piste die de informatieronde in maart opleverde. De Gucht hield toen voet bij stuk en stapte niet mee in die coalitie.

“Het verschil met vandaag is dat het alternatief met Ecolo en Défi in plaats van de PS toen nog een theoretische optie was. Nu niet meer”, stelt een Nederlandstalige bron. Zeker bij Ecolo lijkt de keuze voor de oppositiebanken onomkeerbaar.

Minderheidsoptie

Toch blijft een regering met Open VLD maar zonder de N-VA een bijzonder moeilijke bocht voor De Gucht. Daarom zit de optie van een Nederlandstalige minderheid in het achterhoofd bij Groen, Vooruit en CD&V.

Die zou bij de installatie van de regering steun nodig hebben van twee parlementsleden uit andere Nederlandstalige partijen en ook binnen de parlementaire werking van de VGC en de GGC telkens op zoek moeten naar een meerderheid.

“Niemand staat daarvoor te springen”, klinkt het bij de drie betrokken partijen. “We willen in eerste instantie een meerderheid aan Nederlandstalige kant, mét Open VLD. Helaas blijkt er met de N-VA geen Brusselse regering mogelijk.”