Ella Salvador Dalemans: 'In alles wat ik doe zoek ik een helend aspect'

Poëzie, performance, muziek, keramiek, eten: Ella Salvador Dalemans gebruikt veel ingrediënten in haar kunstpraktijk. We nemen in café Au Soleil dus even de tijd voor een gesprek over geruststellende liefdespoëzie, innerlijke landschappen, feminisme en prei.

Ella Salvador Dalemans is vooral schrijver, performer en muzikant. Maar één van de eerste dingen die ze deed toen ze drie jaar geleden in Brussel in de buurt van Anneessens kwam wonen, was zich inschrijven aan de Academie van Anderlecht. “Eigenlijk wilde ik op een artistieke manier met textiel werken, maar ik vond niets naar mijn zin, dus schreef ik me in voor de les keramiek. Geen eenvoudige kunst, omdat je niet zomaar alle processen in de hand hebt. Maar wel een goede manier om na te denken over vorm, kleur en textuur, en daar een visie rond te ontwikkelen. Het is ook iets dat ik met mijn handen kan doen en eens niet met mijn hoofd.

Van elke dag hetzelfde doen word ik opstandig. Ik moet afstand nemen om me niet te verliezen, daarom vind ik het leuk om me op verschillende manieren te uiten. Ik heb trouwens ook altijd gedacht dat ik beeldende kunsten zou gaan studeren, alleen is dat toevallig theater en kleinkunst geworden. Nu ligt mijn focus bij schrijven. Mijn meest recente gedichtencyclus Afscheid van wat had gekund heb ik gemaakt gedurende een lange periode, met grote tussenpozen, nadat ik eerst een week zo diep in het thema was gedoken dat ik er kapot van was. Uiteindelijk heb ik er dan een speels gerisoprint accordeonboekje van gemaakt.”

Om het plaatje te vervolledigen maakt Ella ook muziek en heeft ze enkele jaren als kok gewerkt, waardoor ook dat aspect terugkomt in haar werk. Net als haar interesse in therapie en coaching. “Zorgzaamheid is de rode draad. In alles wat ik doe zoek ik een helend aspect.”

Sterrenbeeld Pauw
Veel van die verschillende projecten komen tot stand tijdens residenties, zoals in Zinnema, of binnenkort in De Markten. In Zinnema cureert Ella op Valentijn de multidisciplinaire avond ‘De Pauw en de Waterman’, waarop ook nog andere artiesten zoals Gülce Padem, Zindzi Tillot, Anne Ballon en Zora The Hooker hun werk tonen. De residentie in Zinnema is eigenlijk uitgemond in een deeltijdse functie als artistiek medewerker bij het Anderlechtse kunstenhuis.

“Ik denk dat ze daar mijn talent voor het sturen van mailtjes hebben opgepikt. (Lacht) Ik verbind ook graag mensen. ‘De Pauw en de Waterman’ is ontstaan toen ik aan een onderzoek begon naar liefde in alle vormen: liefde binnen een familie, liefde in vriendschap, eigenliefde, universele liefde voor het leven … Dat wilde ik allemaal bundelen in liefdespoëzie als weerwoord op de patriarchale popcultuur. Ik had een vermoeden dat het me enige moeite zou kosten om te schrijven over liefde die deugd doet. Al te vaak gaat het om smachtende, onmogelijke of afwezige liefde. Maar nu heb ik dus zalvende teksten over liefde geschreven en daar liedjes van gemaakt. De backingtracks heb ik geknutselt op Ableton en het stuwende drumspel van mijn vriend Casper (Van De Velde, red.) wekt de muziek tot leven.”

Waterman is overigens het sterrenbeeld van verschillende mensen in de omgeving van Ella waaronder haar moeder, die geboren is op valentijnsdag. De Pauw is trouwens ook een sterrenbeeld.

Roze hemel
Ella woont samen met haar vriend Casper en een ander kunstenaarskoppel: Julie Van Kerckhoven (beeldend kunstenaar) en Willem Malfliet (muzikant en producer). “Er wordt veel over elkaars kunst gepraat aan de keukentafel, Julie is iemand naar wie ik altijd terugkoppel. We zoeken momenteel naar een noemer voor onze gezamelijke projecten. Het eerste dat we samen hebben georganiseerd was een boekpresentatie van een bundel met mijn blog-gedichten “stukjes salvador” en haar boek WALKS met foto’s van elektriciteitskabels die de lucht in abstracte vlakken opdeelt. Wat ons werk samenbracht was de relatie tussen landschap en lichaam, die bij mij meer verinnerlijkt was en bij haar meer veruiterlijkt. Daar zijn we daarna op verder gegaan met ons lopende project ‘Dit landschap door mijn lichaam’."

"Tijdens een residentie in Abbatoir in Kuregem hebben we met de kinderen van Cultureghem innerlijke landschappen gemaakt. Aan de hand van vragen dachten we na over hoe ons innerlijk landschap eruitziet en dat hebben we verbeeld in miniaturen. Bij mij is dat een bergtopje dat uit de wolken steekt in een roze hemel. In een vissershut in Bornem hebben we ons dan weer basisvragen gesteld over stad en platteland, over wat een landschap is, en wat het effect van een landschap op een lichaam kan zijn. We hebben ook onze ouderlijke huizen bezocht, in kaart gebracht en geïnventariseerd. Een residentie in Chaudfontaine stond in het teken van de overstromingen van de Vesder en de vraag hoe een landschap ons kan genezen, en wij een landschap. Binnenkort in De Markten werken we aan een gids waarmee je de gelaagdheid van het landschap kan ervaren.”

Preisorbet
Ook van het feministische makerscollectief Hyster-X is Ella lid. “Dat is een gezelschap dat heel ondernemend, gedreven en creatief is. Feminisme is de common ground van waaruit we allemaal vertrekken voor onze eigen makerspraktijk. Elke maand hebben we een vergadermoment waarin we bespreken wat we samen kunnen doen. Zoals de recente poëzieavond ‘To be heard’ in het kader van de Week van de Klank.”

Daarnaast maakt Ella ook nog deel uit van de Nederlandstalige popband monokimono. “Monokimono is het project van de lieftallige Ben Tanghe en ik ben er heel nauw bij betrokken, we pingpongen ideeën en teksten en samen met Jérôme Prigniers brengen we de muziek live. Binnenkort komen er trouwens weer een paar singles uit en staan er concerten gepland.”

En tot slot is er die voeding. Ella doet haar inkopen het liefst bij biomarkt Tanneurs, omwille van de positieve impact op lichaam en wereld. Maar koken kan ook performance zijn, zo illustreert haar relaas van de echt wel mythische, want verzonnen, Kijfelfeesten die ze met collega’s Johannes Lievens en Lennert Devroey organiseert.

“De Kijfelfeesten vinden hun oorsprong in het verhaal van een vrouw die werd opgesloten in een oude schuur, drie jaren lang aan haar lot werd overgelaten en voor zichzelf feestmalen bereidde met enkel voederbieten. Sindsdien wordt tijdens de Kijfelfeesten telkens één groente geëerd in de vorm van een achtgangenmenu met nagenoeg één ingrediënt. Tijdens de recentste editie was dat de prei (lacht), waar ik persoonlijk niet zo’n fan van ben. Gestoomde prei, gefrituurde preiwortels, gegrilde prei, preisoep, preibrood, preithee en preisorbet, allemaal begeleid met teksten en volksspelen in het teken van de prei: wel goed voor je stem, en een aantal boeiende tafelgesprekken.’