1811 Marc rebillet
Review
Score: 3 op 5

Marc Rebillet in La Madeleine: surfen op champagne

Tom Zonderman
14/09/2022

Is hij een dj? Een funksater? Een stand-upcomedian? Een rockster? Internetsensatie Marc Rebillet was het allemaal in La Madeleine.

“Life is like a concert of Marc Rebillet,” zou Forrest Gump vandaag op zijn bankje prevelen: je weet nooit wat je gaat krijgen. De Amerikaan met Frans bloed werkte zich tijdens de coronacrisis in de kijker met geïmproviseerde sessies op YouTube, gewapend met een laptop, drum pad, keyboard, loop station en zijn dirty mind. Een ongehoorde kruising tussen een dj, funkateer, stand-upcomedian en rockster, zeg maar.

Nu de pandemie voorbij is, is ‘Loop Daddy’ ook live uitgegroeid tot een fenomeen. Zijn shows - zoals die op Pukkelpop deze zomer - zijn wild en onvoorspelbaar, ze bungelen tussen puinhoop en piek, maar ze zijn vooral een belevenis, antigif tegen een geformatteerde Instagram-wereld.

Het enige voorspelbare aan Rebillets optredens, zijn zijn outfits: hij hult zich slechts in kamerjas en onderbroek. Niets in de handen, niets in de mouwen was ook zijn tactiek tijdens zijn hopeloos uitverkochte aantreden in Brussel. Meteen zocht hij het publiek op voor enkele cassante uitspraken om zijn set rond op te bouwen. Alleen kwamen de fans op de eerste rijen niet verder dan “I love you”, “Bon soir” en “Guten Tag”.

Dat kenmerkte ook de eerste helft van zijn show. Inspiratie van het moment is een tricky raadgever, een peppil die net zo goed een high als een bad trip kan triggeren. Rebillet heeft doorgaans een goeie dealer, maar in Brussel bleek die niet meteen op de afspraak. De beats die hij uit zijn tafelopstelling toverde, vielen een beetje dood, de ter plekke bedachte woordenstromen, vuilgebekt of niet, veroorzaakten minder stennis dan een seksistische mop in De allerslimste mens ter wereld.

Rebillet, gezegend met een stem die even diep gonst als die van Frank Zappa, deed op dikke housebeats ad libs over burgerleventjes en eenieders dromen, over vagina’s en dikke konten. Hij pikte een vrouwelijke fan uit het publiek, wisselde van kamerjas met haar en bedankte haar met een sexy keyboardriedel die niet had misstaan op een album van Funkadelic. Knap, maar ook wel een tikkel langgerekt en saai.

Rebillet legde de boel geregeld stil om zijn vers bedachte liedjes te tweaken of het publiek een beat te laten kiezen. Pas na driekwart uur werd de vloer eindelijk lava. Rebillet speelde zijn kamerjas uit, acteerde alsof hij “in the penis” geschoten werd, en ruilde zijn laatste adem in voor een vette beat. “You think music is a big fat fucking joke?” klonk het gespeeld theatraal.

De besnorde brillenmans twijfelde tussen een schlemielerige Chippendale en een Bruce Lee van de Aldi, stak een van de joints op die het podium op gekeild werden, trok een rokje en topje aan dat hem werd toegestopt, deelde lippenstift met een fan en spoot al crowdsurfend een champagnefles leeg in het publiek. Net toen de boel dreigde te ontploffen met ‘Girl’s club’, het enige bestaande nummer van de avond, moest op politiebevel de stekker eruit.

Het was aardig toeven in de kerk van Rebillet, maar toch voelde het een beetje alsof we voor het zingen naar buiten moesten.

MARC REBILLET
Gezien op 13 september in La Madeleine

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni