Review: Omah Lay danst met zijn demonen

Wat als Burna Boy een kater had? Dan krijg je Omah Lay, de melancholische buitenstaander van de afrobeats. Op Couleur Café sloot hij het hoofpodium af een set vol twijfel, troost en dansbaarheid.

Omah Lay is een buitenbeentje in de afrobeatscene: niemand die zo openlijk over zijn kopzorgen zingt als hij. "Me, I no fit kill myself," bekende de Nigeriaanse melancholicus al vroeg in zijn set op het hoofdpodium. Ook in 'I'm a mess' was hij glashelder: "Sometimes I'm happy, sometimes I'm sad, I don't know what’s over me."

Zijn fans hebben voor zijn zwartgalligheid een term bedacht: Afro-depression. Waar confraters als Burna Boy of Rema het leven vieren, duikt Omah Lay juist de schaduwkant van het bestaan in. Eenzaamheid, twijfel en mentale gezondheid keren geregeld terug in zijn muziek. Daarmee doorbreekt hij ook een soort stilzwijgen binnen de vaak uitbundige afropop.

Zijn show balanceerde voortdurend tussen melancholie en verleidelijkheid, tussen pijn en troost. Mistroostig werd het gelukkig nooit, want Omah Lay verpakte zijn worstelingen uitbundiger en dansbaarder dan voorheen. We kregen kleurrijke afropop met gespierde drumrolls en dikke bastonen, af en toe opgepookt door wat vuurwerk en rookpluimen en zoeter gemaakt door de zes backingzangeressen aan zijn zij.

Gelouterd

Live stond Omah Lay aanvankelijk bekend als een verlegen, wat ingetogen performer. In Brussel bewees hij dat hij dat stadium ontgroeid is. Hij stond zelfverzekerd op het podium, met meer flair, al had hij een wingman mee om contact te maken met het publiek.

Zijn outfit verwees naar zijn Nigeriaanse roots. Op de backdrop lichtten in het zon- dan wel het maanlicht de contouren op van oude Nigeriaanse paleizen. Rond zijn nek hing een beeldje van een witte duif, symbool van vrede, maar ook van een nieuw begin. Een paar theatrale elementen dikten dat verhaal verder aan.

Oma Lay stond duidelijk gelouterd op het podium. 'Bad influence', zijn doorbraakhit waarin hij getuigt hoe hij ten onder ging aan drank na een liefdesbreuk, klonk bijna frivool. Net toen zijn show wat dreigde in te zakken, pakte hij uit met 'Infinity', zijn duet met de Nigeriaanse rapper Olamide, en 'Soso', dat voluit werd meegezongen.

Een kwartiertje vroeger dan voorzien was Omah Lay uitverteld. Dat was jammer, want het publiek lustte er nog wel meer van.