Wie te lang op de sociale media verblijft, riskeert dezer dagen murw geslagen te worden door het identitaire gewauwel. Om hoofdpijn van te krijgen. Zeker een aantal N-VA-politici maken er, zo lijkt het, een sport van om mensen met een migratieachtergrond weg te zetten als ‘ongeschikt voor de Vlaamse samenleving'.
© PhotoNews
| Dat de Vlaamse regering bijkomende inspanningen wil leveren voor het onderwijs bewijst dat ze wel degelijk gelooft in de ketjes in het Nederlandstalig Brussels onderwijs.
Opinie
Edito: een taalbad ja, maar dan samen met de Nederlandstaligen
Het Vlaams Belang is daarbij nooit ver weg: de migrant als vijand. De inclusieve samenleving die de N-VA vroeger voorstond is, zo lijkt het, vandaag niet meer aan de orde.
Vandaag is Brussel, blijkens enkele N-VA-tweets, opnieuw de olievlek die dringend moet worden ingedamd. Het is een beeld dat in de jaren 1980 en 1990 in extreemrechtse middens gretig opgang maakte en nu door de N-VA is overgenomen. Eerst waren de Franstaligen de vijand, daarna de Brusselse migrant.
Waarbij bij ondergetekende de gedachte opborrelt: hoe zit dat nu precies met Brussel? Houdt de grootste Vlaamse regeringspartij niet langer van haar eigen hoofdstad en de mensen die er wonen?
"De bijkomende inspanningen van de Vlaamse regering bewijzen dat ze gelooft in de ketjes in het Nederlandstalig Brussels onderwijs"
Maar passons. Niet alle voorstellen zijn in gelijke mate van de pot gerukt. Zo stelt minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) voor om taaltests in te voeren voor kleuters die naar het lager onderwijs gaan. Dat is in lijn met het regeerakkoord waarin van het wegwerken van taalachterstand in het onderwijs een speerpunt wordt gemaakt.
Of je kleuters écht op taal kan testen, is voer voor pedagogen. Maar dat taalachterstand een aanzienlijk probleem vormt in de verwerving van kennis? Je hoeft geen expert te zijn om dat in te zien.
Iedereen kent wel de verhalen: kinderen die cognitief voorop zijn, maar die door taal- en culturele achterstand, toch achterop raken, en ook wel op een zijspoor belanden.
Dat zijn persoonlijke drama’s, maar ook maatschappelijke. Het betekent dat ons onderwijs faalt. Daartegenover staan de anderstalige kinderen die, dankzij het Nederlandstalig onderwijs in Brussel, in twaalf jaar haast perfect twee- of drietalig zijn. Jammer genoeg is die eerste groep vandaag te groot, en wellicht groter dan de tweede.
Dat de Vlaamse regering hier bijkomende inspanningen wil leveren, kan alleen maar worden toegejuicht. Het bewijst dat ze wel degelijk gelooft in de ketjes in het Nederlandstalig Brussels onderwijs.
Voorwaarde is wel dat dat op een ontspannen manier gebeurt, met respect voor de thuistaal en liefst zoveel mogelijk in een taalbad. Dus, als het even kan, samen met Nederlandstaligen. Want als het tot gesegregeerde klassen leidt, schiet het voorstel zijn doel voorbij.
Lees meer over: Brussel, Opinie, taaltest, Ben Weyts, diversiteit
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.