De migratiegolven naar Brussel (7): Expats & Eurostars

Kosmopolitisch, meertalig, kruisbestuivend: Brussel zou Brussel niet zijn zonder alle immigratiegolven uit haar geschiedenis. Dat is althans de insteek van het reizend festival Made in Bruxsel. Tien avonden lang komt een ander deel van die migratiegeschiedenis aan bod. BRUZZ vraagt iedere spreker om alvast een tipje van de sluier op te lichten.

Deze donderdag: onderzoeker Julie Cailliez, verbonden aan de ULB, over de Europese expats in Brussel.

Waar de Europese instellingen in Brussel ooit met een luttele 300 ambtenaren begonnen, zijn dat er ondertussen meer dan 40.000. En dan hebben we het nog niet over de duizenden andere journalisten, lobbyisten en diplomaten die indirect hun job danken aan de EU. De Eurobubble heeft aanzienlijke proporties aangenomen.

“De groep Europese expats is zodanig groot geworden, dat het soms erg moeilijk is om sociale contacten op te bouwen daarbuiten,” zegt onderzoeker Julie Cailliez, verbonden aan het Institut de Sociologie – Centre METICES van de Université Libre de Bruxelles. Hoewel de Brusselse conservatoria en andere kunstopleidingen ook veel internationale jongeren aantrekken, focust zij zich donderdagavond op de expats verbonden aan EU-instellingen.

Opgeslorpt

Expats komen niet naar Brussel om er te leven, maar om er te werken. “Ze kiezen hun studies net in functie van een mogelijke Europese loopbaan,” zegt Cailliez. “Hun volgende job kan in Brussel zijn, maar net zo goed in Berlijn of Londen.”

Hoe zorg je dat die vluchtige, kosmopolitische groep zich hier goed voelt? “Het is opmerkelijk hoeveel voorzieningen er zijn voor de Brusselse expats. De Europese instellingen nemen hun welzijn uiteraard ter harte, maar ook de Brusselse autoriteiten en privé-initiatieven doen het nodige. En natuurlijk zorgen de expats zelf voor sociale bezigheden, waarbij ze nieuwelingen integreren in het Europese milieu in Brussel.”

Zoek een hobby

Maar niet iedereen wil na vijf jaar weer weg uit Brussel. “Sommigen bouwen hier wél hun leven op. Wie hier langer zit, heeft het na een tijd wel gehad met de Europese apero’s op Place Lux’,” aldus Cailliez. “En dus verhuist een deel expats van de Europese wijk naar andere plekken in Brussel.”

“Ze willen de echte Brusselaars leren kennen - wat dat ook moge inhouden - en dus gaan ze naar lokale sportclubs of culturele activiteiten. Een deel leert zo zelfs een Belgische partner kennen,” merkt Cailliez.

“Anderen botsen helaas op de toch wel significante verschillen. De doorsnee Brusselaar is niet altijd even polyglot, mobiel en kosmopolitisch als de Europese expat. Weinig verwonderlijk dus, dat veel Europese expats toch in die Eurobubble blijven plakken. Want hoe je het ook draait of keert: we zoeken in de eerste plaats mensen die dezelfde waarden delen.”

Spaanse festivals

Alle obstakels ten spijt, slaagt een heel deel expats er wel in om echt te investeren in de stad. “Dat zal ook blijken uit het panel donderdagavond. De aanwezigen hebben initiatieven opgezet om de expats te verwelkomen in Brussel, en om te zorgen dat ze er graag blijven.”

Dat laatste lijkt in ieder geval geen onoverkomelijke horde voor Julie Cailliez. “Expats houden van Brussel. Het internationale gevoel in een stad die toch leefbaar blijft, maakt dat ze ook echt willen investeren in de stad. Dankzij hen hebben we Spaanse festivals, Portugese restaurants en boeken in het Pools. Ze helpen mee de blik van de Brusselaar te verruimen.”

Absurd Brussel

Houden van Brussel of niet, met veel Brusselse ‘oplossingen’ in het straatbeeld durven de expats wel eens lachen. Auteur David Helbich trekt de avond op gang met enkele parels van ‘Belgian Solutions.’ Na de lezing en het panelgesprek volgt muziek van het Brussels Vocal Project. En wie ietsje eerder komt, kan genieten van een afterwork apéro met tapas.

Het festival Made in Bruxsel is georganiseerd door Brussels Academy en het Centre Bruxellois d'Action Interculturelle (CBAI).

>Made in Bruxsel. Le Senghor, Etterbeek. 15/03, 20.00 > 20.30.