Enfant terrible: Jean Angelats, meubelontwerper- en maker

Tussendoor zat ik soms maandenlang op cruiseschepen als technieker. Daar heb ik vooral knowhow opgedaan wat staal- en metaalgebruik betreft. Ik haat cruises, maar op technisch vlak is zo'n boot een fantastische leerschool.

Bref, toen ik na al die ervaringen in 2012 weer aankwam in Brussel, voelde ik me klaar om mijn eigen meubelatelier op te starten. Samen met mijn beste maat uit Perpignan, Jonathan. Vandaar de naam 'J & J'. Al is Jonathan na drie jaar wel een andere weg ingeslagen.

Het was spannend, maar ook heel zwaar in het begin, zowel fysiek als financieel. We werkten twee weken lange dagen op bouwwerven om de kosten te dekken en in ons onderhoud te voorzien, en daarna twee weken in het atelier om de eerste meubels klaar te stomen.

Zonder natuurlijk enige garantie dat er effectief interesse zou zijn in je product. We wilden ook van bij het begin een compleet assortiment aanbieden: van stoelen en tafels, tot zetels, rekken, kasten.

Ons handelsmerk? De combinatie van metaal en hout misschien, een evenwicht tussen het eerder functionele, industriële, en het meer geraffineerde en warme van hout. Ik wil ook dat een meubel er zo simpel mogelijk uitziet, dat de gebruiker als het ware kan detecteren hoe het is gemaakt.

We werken altijd in nauw overleg met de klant, die we meestal ook uitnodigen in ons atelier. Om te tonen dat we altijd vertrekken vanuit de beschikbare machines en materialen, en niet vanuit een onrealistisch, fancy ontwerp. Ik hou van het eerder minimalistische.

Mijn grote voorbeeld is Jean Prouvé, en ik deel zijn basisfilosofie: solide meubels maken die duurzaam zijn, voor een correcte prijs, én op de plek waar je leeft. Dat wil zeggen dat 95 procent van onze leveranciers en materialen ook uit Brussel komt. En ja, je vindt veel van onze ontwerpen ook terug in deze stad: het terras van café Chaff in de Marollen was onze eerste realisatie.

We deden ook het meubilair voor Flora in Sint Gillis. Zopas hebben we een groot project afgerond, het interieur voor Wolf, de nieuwe foodmarket aan de Wolvengracht. Ik ben er trots op dat we vaak werken met en voor publieke plekken, daar waar ontmoeting en uitwisseling mogelijk zijn. In de toekomst wil ik graag nog een stap verder gaan, en tijdelijke woonsten ontwerpen voor daklozen of vluchtelingen, samen met sociale verenigingen.

Ik denk niet dat ik dit project elders had kunnen realiseren dan in Brussel. Intussen zijn de prijzen natuurlijk weer gestegen, maar acht jaar geleden was het tenminste nog betaalbaar om hier een atelier te huren van zo'n 500 vierkante meter. Brussel is bovendien een stad die functioneert als een dorp.

De mond-tot-mondreclame werkt nog verrassend goed, en daar hebben we zeker veel aan te danken gehad. Ik hou ook erg van de open mentaliteit van de Brusselaar. Ik ben hier destijds terechtgekomen door de liefde. Maar toen mijn vriendin vertrok, heeft deze stad haar plaats ingenomen. Enfin, min of meer toch (lacht).