Yorick Efira (35) is geboren en getogen in Brussel? Hij studeerde grafisch ontwerp en schakelde vier jaar later over op schilderkunst aan de Académie des Beaux-Arts.
© Saskia Vanderstichele
| Yorick Efira, schilder en beeldend kunstenaar.
Enfant terrible: Yorick Efira, beeldend kunstenaar
Lees ook: Enfant terrible: Mohamed Sultan
Negen was ik toen ik samen met mijn moeder avondlessen schilderkunst volgde aan de Academie van Molenbeek. Ik was er het enige kind tussen de volwassenen, maar voelde me als een vis in het water.
En ik kon op die leeftijd al zonder moeite ruim een week werken aan een doek met olieverf. Het lag me meteen, en ik kreeg er ook erkenning voor. De tweede man van mijn moeder werkte in de reclamesector en liet zijn schetsboeken vaak rondslingeren. Tot mijn vreugde, want ik bewonderde zijn tekeningen.
Ook mijn halfbroers en -zussen waren artistiek georiënteerd. In dat opzicht heb ik veel te danken aan mijn oudere zus, Virginie, nu een bekende actrice. Zij baande min of meer de weg voor mij om een professioneel leven in de kunst te ambiëren. Als kind van een succesvolle dokter was dat lang niet evident, en Virginie heeft op dat vlak het voorhoedegevecht moeten leveren. Merci Virginie (lacht)!
Toen ik afstudeerde aan de Académie des Beaux-Arts maakte ik met mezelf de afspraak dat ik enkel en alleen zou schilderen.
Alles moest wijken voor die grote obsessie. Dat betekende wel dat ik tot mijn 27e inwoonde bij mijn vader, want veel inkomen had ik niet. Tegelijk huurde ik een bouwvallig atelier in Anderlecht, waar ik dagelijks tien uur onafgebroken werkte. Vijf jaar lang heb ik zo geploeterd.
Mijn directe omgeving heeft me altijd sterk geïnspireerd: de straten van Brussel, vrienden en familie, zelfs mijn schoenen ... ik schilder het liefst wat ik van dichtbij ken.
Op een gegeven moment begon ik met papier-maché, louter als ontspanning tussen twee schilderijen door, 3D-maquettes te bricoleren van Brusselse gebouwen. Op een van mijn exposities had ik twee dergelijke maquettes opgesteld, als decoratie. Bleek dat het publiek er zwaar door gefascineerd was. Ik zag in de ogen van volwassenen plots een kinderlijke verwondering, alsof ze weer met hun poppenhuizen gingen spelen (lacht). Dat die maquettes mijn doeken een beetje overschaduwden, was eerst wel slikken. Maar daarna vond ik er almaar meer plezier in, én ik begon de maquettetechniek ook nu en dan te integreren in de schilderijen, in de traditie van het bas-reliëf of de collage.
In het begin bouwde ik alles eerst in karton na, en schilderde ik nadien de kleuren. Een minutieus werkje, en zo tijdrovend. Nu zoek ik overal naar allerlei soorten gekleurd karton. Je zal me regelmatig op straat de gele zakken zien fouilleren, of ik ga bij de kruidenier zijn kartonafval triëren (glimlacht). Ik zeg altijd: ik recreëer Brussel met wat ik vind in de straten van Brussel. Ik zoek niet zo bewust naar interessante gebouwen, nee, ze komen op me af. Ik rijd gewoon rond, en als het mijn aandacht trekt, is het omdat die architectuur me op dat moment technisch en vormelijk weet uit te dagen.
Of ik Brussel wil doen herontdekken? Goh, je moet er niet te veel achter zoeken. Natuurlijk hou ik van deze stad, het landschap waarin ik ben opgegroeid en me thuis voel. Belangrijker is dat ik véél uren doorbreng in mijn atelier, alleen, en het voornaamste criterium is dat ik plezier vind in wat ik doe én dat het spannend blijft. Al de rest is interpretatie. Iedereen haalt er sowieso iets anders uit. Ik heb ooit iemand een maquette weten te kopen omdat hij de sokkel zo origineel vond (knipoogt).
Als ik al een concept heb, leen ik het wel van popartkunstenaar David Hockney, een van mijn voorbeelden. Die zegt: “Het draait allemaal om leren te kijken. Alles wat ons omringt, raakt ons. Als je geen oog hebt voor het schone dat je omringt, dan zal het lelijke je leven bepalen. Dus laat ons de blik van de mensen ontwikkelen, hen trachten gevoeliger maken, en we zullen vanzelf minder problemen kennen.” Zo waar!
Lees meer over: Samenleving, Enfant Terrible
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.