Stadsleven: 'Hulp uit een onverwachte hoek'

Graait. Zesletterwoord. Twee juiste letters. In zes pogingen probeer ik in een spelletje op mijn telefoon het juiste woord te vinden. Een overvolle tram 10. Het helpt me om de duwende vrouw in de stoel links van me en de man rechts met expansiedrang te negeren. Rimpel. Drie juiste letters. De 'E' staat op de juiste plaats. “Probeer eens interim,” oppert mijn buurman. “Dat kan niet. De voorlaatste letter moet een 'E' zijn,” reageer ik wat gepikeerd. De aardige buurman dringt aan en ik leg hem de spelregels uit. Ik laat hem meekijken op mijn telefoon. “Leuk spelletje,” zegt hij, “goed voor de hersenen.” Naast elkaar is zijn gezicht niet te zien. Een beige broek en zijn adem ruikt wat naar alcohol. Hij is na een werkseminarie in een chic hotel in de prosecco gevlogen, bekent hij. We lachen. Ik probeer: intern. Inkeer. Hier moet ik eraf, zegt de man. Hij werpt nog een laatste blik op mijn scherm. “Probeer 'invoer' eens.” Ik zie de letters één voor één groen oplichten. “Correct,” roep ik hem na. Hij lacht en verdwijnt in de nacht.

Heleen Rodiers