'Leer je ouders kennen, ga betogen en verzoen je met iemand voor wie je te koppig was'

Amber Janssens is een Brusselse actrice. In haar tweewekelijkse column voor BRUZZ reflecteert ze over wat een bijna-dertiger allemaal hoort te weten om niet door de mand te vallen.

De vorige columns kwamen voort uit een combinatie van een geïnspireerd momentum, koffie en wijn op het terras van de Flamingo en ontspannen vingerkootjes die dartelen over het klavier van mijn computer.

Deze keer is het een combinatie van paracetamol, tijgerbalsem en een houding in mijn bureaustoel waar Quasimodo stikjaloers op zou zijn. De reden: afgelopen weekend een vergeefse poging gedaan om te leren wakeboarden. Het resultaat: ego én pezen beschadigd.

Overeind blijven staan op een plank terwijl je het water wordt ingetrokken door een touw op hoog wattage, dat moest ik toch kunnen? Anders val ik nooit samen met dat personage van de nonchalante surfchick. (Bijna) dertig worden, lijkt in ieder geval onvermijdelijk samen te vallen met nieuwe dingen willen toevoegen aan je palmares.

Mijn onlinefeed vult zich met keramiek, halve ironmans, boekenclubs en zelfgefabriceerd bier of brood. Elk weekend staat er wel iemand ergens een tapijt te tuften of in een bloedhete yogazaal te puffen. En even uit de biecht klappen: ook ik heb mezelf al ingeschreven om zilversmid te worden. Het verval is duidelijk ingezet. Dit schrijf ik trouwens met een natte keukenhanddoek over mijn gezicht gedrapeerd. Alvast een levenstip van deze bijna-dertiger: pruts niet aan je ogen als je net een vrachtlading aan spiergel hebt verdeeld over je poriën.

Verwondering en eelt kweken

Ik ben er nog niet over uit of ik het van een sublieme schoonheid of eerder een soort tristesse vind, die ondraaglijke drang naar nieuwe hobby’s en skills bij het naderen van tram drie. Want verwondering en eelt kweken: oui, bien sûr. Maar soms vraag ik mij af of het bij die dartele dertigers écht gaat over jezelf willen ontwikkelen, of eerder over dat filmrolletje willen ontwikkelen waarop het bewijs staat. Om trots te tonen aan de buitenwereld dat je met zinnige dingen bezig bent. Omdat je volwaardig volwassen bent als je homemade kombucha kan serveren in zelfgeblazen glazen of grof geld hebt gespendeerd aan cursussen barista en wijnproeven.

Om je een berg cash te laten besparen: alvast een snelle spoedcursus om indruk te maken op restaurant. De volgorde bij wijnproeven is kijken, walsen, ruiken, drinken. Bonuspunten als je je glas tegen het licht houdt om de kleur beter te inspecteren of je oogleden traag laat dichtvallen bij het ruiken. Kies daarna één of twee woorden uit het gamma ‘mineraal’, ‘body’, ‘tannines’, ‘citrus’ of ‘balans’ en je valt garanti niet door de mand.

Wat ik wil zeggen is dat ik op de eerste rij sta te supporteren voor iedereen die nieuwe dingen uitprobeert. Als de reden is dat het spannend, verrijkend of oncomfortabel is, niet omdat het er op Instagramstories schoon uitziet (geloof mij: die frontale botsingen tussen mijn hoofd, wakeboardplank en het water waren dat allerminst). Dus fuck keramiek. Leer je ouders kennen, ga betogen en verzoen je met iemand voor wie je te koppig was. Daar kweek je ook eelt van, denk ik.