“We gaan verhuizen.” Bus 71 laat aan de Naamse Poort op zich wachten en we wandelen naar de volgende halte, richting Flagey.
“Waar ga je heen?” vraag ik.
“Ik ga niet zelf verhuizen,” verduidelijkt ze. “Mijn werk heeft een nieuw onderkomen gevonden in de Koningsstraat.”
Hoelang komen we elkaar nu al sporadisch tegen op ons woon-werktraject? Het moet tien jaar zijn, misschien langer. Wat begon als elkaar vriendelijk toeknikken, is geëvolueerd naar korte gesprekken over tuinieren, vakantiebestemmingen en de huisdieren. Zij heeft een papegaai, ik een kat. De papegaai gaat mee op vakantie: met de auto helemaal naar Portugal. De kat blijft thuis en heeft iemand die op hem past. Kleine verhaaltjes op weg naar kantoor.
“Nu gaan we elkaar niet meer zien.” De sfeer krijgt iets beladens. Maatjes op het openbaar vervoer: ze verschijnen om dan weer stilletjes te verdwijnen. Vaak weet je niet waarheen.
“Ach, we hebben toch nog een stukje tram samen,” zeg ik monter.
“Ook waar,” grinnikt ze.
Heleen Rodiers
