Dringende oproep aan het barpersoneel in Brussel: stop met mijn cocktails, mocktails en mijn karaf sangria op te vullen met ijsblokken. Als ik een liter rode wijn bestel, wil ik een liter rode wijn krijgen. En geen driekwart liter, dat het volle pond lijkt door een bevroren rotsformatie waar zelfs de Titanic spontaan het roer van omgooit.
Ja, het zijn voor iedereen moeilijke tijden. De grondstofprijzen stijgen, personeel kost handenvol geld, de brouwerijen willen hogere afzetpercentages. Dus de kleine zelfstandige zoekt de grote marges op.
Maar als klant voel ik me telkens koud gepakt. Bij iedere bestelling – meer vulsel dan vloeistof – gaat mijn humeur onder het vriespunt. De truc is ook even doorzichtig als het ijs zelf.
Kijk, het is simpel: wanneer ik water wil, bestel ik wel water. Laat ondertussen mijn aperol als aperol smaken. Mijn vermout naar vermout. En wees gul met gin.
Is het toeval dat het spreekwoord 'iemand op het ijs brengen' zoveel betekent als 'iemand misleiden'?
Maarten Goethals
