Union piekt op het juiste moment: ‘Vertrouwen in Pocognoli is van levensbelang gebleken’

Met organisatie, vechtlust en een portie geduld staat Union op vijf speeldagen van het einde aan kop in de play-offs. Club Brugge-icoon Franky Van der Elst en Union-fanaat Fabrizio Basano fileren de nieuwe leider. “Deze ploeg gaat het niet meer weggeven in de laatste minuten.”

Union heeft de eerste helft van de play-offs vlekkeloos doorstaan na een historische 15 op 15. Dat deed geen enkele club hen voor sinds de start van het competitieformat. Het team dat in november nog even op de tiende plaats stond, prijkt na de 0-1-zege op het veld van Club Brugge voor het eerst dit seizoen aan de top van het klassement.

“Vergeet niet dat ze aan de play-offs zijn begonnen met twee en zes punten achterstand op Club Brugge en Racing Genk”, zegt analist en ex-Rode Duivel Franky Van der Elst aan de telefoon. Ondertussen leidt Union de dans met één punt meer dan de regerende landskampioen en een marge van twee stuks op de Limburgers.

'Ze panikeren niet meer’

Zo ligt Union op papier in polepositie om de hoofdvogel af te schieten, maar tegelijkertijd is de weg naar een eerste landstitel in negentig jaar nog erg lang. Dat beseft ook Union-fanaat Fabrizio Basano, die al ruim drie decennia de club volgt.

De Brusselaar ziet toch belangrijke verschillen met afgelopen seizoen en 2022, toen Union telkens de reguliere competitie won maar nadien in de play-offs met een inzinking te maken kreeg.

“In de play-offs waar het misliep, merkte je dat de ploeg ook op fysiek vlak moest inboeten. Daar begon het spel onder te lijden. Dat is nu helemaal anders”, ziet Basano. “Het is allemaal heel solide en de ploeg piekt op het juiste moment.”

Van der Elst gaat akkoord. “De organisatie blijft overeind en ze panikeren niet meer.”

Vertrouwen

Achter die indrukwekkende 15 op 15 schuilt ook een team dat dit seizoen maandenlang zoekende was. “Het bestuur, de coach, de spelers: iedereen heeft geduld moeten opbrengen”, zegt Basano. Gestaag klom Union aan het einde van vorig jaar op in het klassement. In januari, toen de reguliere competitie al ruim halfweg was, kwamen de Brusselaars voor het eerst piepen in de top 3.

“Het is van levensbelang gebleken dat het bestuur het vertrouwen heeft behouden in coach Sébastien Pocognoli. Bij klassieke topclubs zou hij al lang de laan uitgestuurd zijn”, stelt Basano.

“Pocognoli heeft daarentegen in een vertrouwensomgeving de kiem gelegd voor de vooruitgang bij figuren zoals vleugelspelers Osseynou Niang en Anan Khalaili, spits Promise David en middenvelder Kamiel Van de Perre – voor mij de clubrevelatie dit seizoen. Dat zijn bovendien allemaal nieuwe spelers.”

Ook de komst van Kevin Mirallas als spitsencoach op het moment dat Union na dertien speeldagen evenveel doelpunten had gemaakt, die bovendien in slechts zeven wedstrijden gescoord werden, was volgens de Italo-Belg een sleutelmoment.

Onder de huid kruipen

“Het heeft inderdaad even geduurd, maar de puzzel is nu wel gelegd”, pikt Van der Elst in.

“Pocognoli heeft er vechtlust en strijd in gekregen, een beetje naar het beeld van zijn eigen carrière als verdediger. Maar dat betekent niet dat Union niet kan voetballen, hè. Ze tikten Club Brugge donderdag bij momenten weg. En vergeet niet wat voor straffe prestatie ze in de Europa League op het veld van Ajax neerzetten, toch de Nederlandse kampioen. Ja, Union zet de tegenstander vast, maar brengt ook gewoon mooi voetbal als de kans zich voordoet.”

Toch heeft het opbouwende voetbal dat Pocognoli oorspronkelijk nog in de ploeg wou slepen, plaats geruimd voor een sterk verdedigend en hecht blok dat offensief dodelijk efficiënt is.

Tegelijkertijd heeft Union wat van haar sympathie verloren door het incident op bezoek bij Genk waar reservedoelman Vic Chambaere in het heetst van de strijd een bal op het veld gooide en meer algemeen door de manier waarop het, vaak flirtend met de grenzen van het toelaatbare, allerlei trucen bovenhaalt om onder de huid van de tegenstander te kruipen.

Realisme

“Zo gaat dat”, weet de ervaren Van der Elst. “Eerst ben je, vooral door dat mooie verhaal van Union de laatste jaren, de sympathiekste ploeg van het land. Daarna ben je moeilijk te kloppen en ben je de ambetantste ploeg van het land. Dat is allemaal relatief.”

“Niet meer dan logisch”, voegt Basano toe. “Union strijdt nu al jaren mee voor die titel. Dan groeien de rivaliteiten ook, zeker in die beklijvende play-offs.”

“Pocognoli mag er dan wel voor kiezen om zijn ploeg realistisch en resultaatgericht te laten voetballen, maar vergeet niet dat een gebrek aan realisme ons al minstens één titel heeft gekost”, vervolgt hij. “Je voelt dat deze ploeg geen titel meer gaat kwijtspelen in de laatste minuten.”

Druk bij Club

Zondag staat al een nieuwe confrontatie met Club Brugge op het programma, om 18.30 uur in een zonnig Dudenpark. Bij een zege zet Union blauw-zwart op vier punten.

“De druk ligt bij Club”, zegt Basano. “Maar paradoxaal genoeg lijkt Union buitenshuis en omgeven door een vijandig publiek beter met die druk om te gaan dan in eigen huis.”

“Ik heb al vaker het gevoel gehad dat het brave thuispubliek een handicap kan zijn voor Union op beslissende momenten”, voegt Van der Elst toe. “Maar ze moeten die eerste plaats uit hun hoofd proberen zetten. Die positieve flow doet natuurlijk ook veel. Vorig jaar begonnen ze nog met 0 op 12, terwijl ze de play-offs als leider hadden aangevat. Dat verschil zorgt toch voor een soort dankbaardere druk nu. Ze kunnen geen titel verliezen, maar een titel winnen.”

Ook volgens de clublegende – Van der Elst kwam meer dan zeshonderd keer uit voor Brugge – ligt de druk zondagavond in het kamp van de West-Vlamingen. “Stel dat Genk eerder op de dag thuis wint van Antwerp. Dan is het toch van moeten voor Club, zeker omdat zij ook nog op bezoek gaan bij Anderlecht en Genk, met tussendoor de bekerfinale.”