Molenbeekse jongeren fietsen in dertig dagen naar Marokko

Twaalf Molenbeekse jongeren doorkruisen sinds vrijdag met de fiets het Europese vasteland tot aan de Middellandse Zee, waar ze de boot nemen naar Marokko. Voor Foyer vzw, de organisatie die hen begeleidt, is het een moment van pure trots. “Deze jongeren zijn voor ons de ambassadeurs van Sint-Jans-Molenbeek.”

Twaalf glunderende jongeren, een huilende moeder en een handjevol politici. De bezetting op het binnenplein van de Foyer in Sint-Jans-Molenbeek was vrijdagochtend eerder ongewoon. Daar was een goede reden voor: twaalf jongeren – vijf meisjes en zeven jongens tussen 16 en 24 jaar oud – wagen zich de komende maand aan een fietsreis die hen in dertig dagen naar Noord-Marokko moet leiden. Elke dag zullen ze een achttal uren fietsen: in totaal ondernemen ze zo een reis van maar liefst 1.300 kilometer. In Sète, in het zuiden van Frankrijk, nemen ze de boot voor een veertig uur durende overtocht naar Marokko. Geen peulenschil zelfs niet voor wie een geoefend fietser is, laat staan voor jongeren voor wie de fiets niet meteen het meest vanzelfsprekende vervoersmiddel is.

“We hebben er natuurlijk wel op gehamerd dat deze ritten niet vanzelf zouden gaan en dat ze moesten oefenen vooraleer ze konden deelnemen,” vertelt Ayoub Ben Abdeslam (28), begeleider bij Foyer vzw. “We hebben ter voorbereiding dan ook een sportcoördinator aangesteld. Doorgaans nam hij de jongeren op sleeptouw om elke zaterdag twee uur te gaan fietsen en vaak werd dat nog eens aangevuld door extra sporttrainingen in de fitness op woensdag, vrijdag of zaterdag. Vandaag ben ik erg trots op deze groep, want ze hebben erg hard getraind.”

Het idee voor de fietsreis naar Marokko is beetje bij beetje gegroeid. Het zaadje werd tijdens de coronacrisis geplant. “Tijdens de lockdowns konden onze jongeren niet meer terecht in de lokalen van de Foyer,” aldus Ben Abdeslam. “De activiteit waarbij we de maatregelen het best konden respecteren, bleek fietsen. Dus zijn we gestart met fietstochten binnen België: zo zijn we naar Oostende en naar de Ardennen geweest. Vorig jaar waagden we ons aan een fietsrit naar Amsterdam. Toen maakten we al het mopje 'volgend jaar gaan we naar Marokko'. Vandaag is dat realiteit.”

Meisjes

Voor Loredana Marchi, directrice van Foyer vzw, overstijgt de fietstocht het sportieve. “De fiets is niet zo'n vanzelfsprekend vervoersmiddel voor de meeste van deze jongeren,” zegt ze. “Op deze manier promoten we de fiets ook bij deze generatie.”

“Bovendien kunnen we met dit project ook enigszins het stigma weghalen dat op Molenbeek rust. Onze jongeren hebben contact opgenomen met Franse gemeentes en burgemeesters waar ze zullen overnachten in sportzalen en op campings. Daar zullen ze ook uitwisselingen op poten zetten met andere jongerenorganisaties. Deze jongeren zijn voor ons met andere woorden de ambassadeurs van Sint-Jans-Molenbeek.”

Marchi geeft ook aan heel dankbaar te zijn voor het vertrouwen dat de ouders aan Foyer en de begeleiders schenken. “De ouders hebben hier een goede mentaliteit en staan positief tegenover het project. Tien jaar geleden hadden we ons niet durven in te beelden dat ouders hun dochters zouden toelaten om een maand lang in een gemengde groep te reizen met de fiets. Ook hieraan zien we hoe sterk Molenbeek zelf is geëvolueerd.”

“Een maand is inderdaad wel vrij lang,” geeft Ayoub Ben Abdeslam toe. “Dan is het niet altijd zo eenvoudig om de ouders te overtuigen. Maar ze kennen ons goed en ze vertrouwen ons. Het is bovendien een project dat positief afstraalt op onze gemeente. Er zijn hier veel innovatieve plannen, maar die krijgen doorgaans minder aandacht dan de schietpartijen. Als er een schietpartij is, staan ze hier allemaal, de kranten. Ontwikkelen we een positief project, komt er misschien eentje opduiken.”

Loredana Marchi hoopt vooral dat de jongeren zich amuseren en dat het hen de kans geeft hun persoonlijkheid verder te ontwikkelen. “Ze zullen hun eigen beperkingen leren kennen. Maar de belangrijkste les die ze eruit zullen halen, is dat als ze iets willen, ze het ook kunnen.”

“Ik ben zelf een jongere bij Foyer geweest,” vult Ben Abdeslam aan. “Wij gingen ook op kamp en dat was tof om samen in groep te leven. Maar het is pas veel later dat je beseft dat je dankzij een project gegroeid en geëvolueerd bent. Door deze reis gaan de jongeren buiten hun comfortzone. Ze zullen dat nu niet beseffen, maar later zullen ze zien hoeveel ze van deze ervaring geleerd hebben.”

Om deze reden fietsen ze mee: