BIG CITY. Wie poogde een aanslag op een Britse royal?

Aanslagen op notabelen zijn van alle tijden. Op een warme lentedag in april in het jaar 1900 ijsbeert een jonge Brusselaar over het perron van het oude station Brussel-Noord, toen nog op het Rogierplein. Hij valt nauwelijks op tussen de reizigers. De jongen ziet er onschuldig uit met zijn ronde gezicht, maar wat niemand weet is dat hij in zijn jaszak een revolver heeft. Wat is hij van plan en op wie had hij het gemunt?

De jongen is Jean-Baptiste Sipido, amper vijftien jaar oud. Hij is leerling-blikslager en militant binnen de Socialistische Jonge Wacht, een Belgische linkse jongerenbeweging die gelieerd is aan de Socialistische Arbeiderspartij. Sipido is een kind van zijn tijd. In het Europa van rond de eeuwwisseling broeit sociale onrust. Zo woedt in Zuid-Afrika de Boerenoorlog, waar Groot-Brittannië op brute wijze vecht tegen afstammelingen van Nederlandse kolonisten.

Maison Du Peuple

De verhalen over concentratiekampen en dode kinderen vullen de kranten. In het Brusselse Maison du Peuple laait de woede op. Sipido en drie kameraden – jonge arbeiders – drinken pinten en bespreken de gruwel. Eén man, vinden ze, is het gezicht van dat geweld: Edward, prins van Wales, toekomstig vorst van Groot-Brittannië. Een symbolisch doelwit. Het toeval wil dat de prins van Wales naar Kopenhagen reist met de trein en een korte tussenstop zal maken in het Noordstation in Brussel. Hem doodschieten zou een daad zijn die de wereld zou opschrikken. Ze besluiten dat prins Edward moet boeten. En Jean-Baptiste Sipido zal het vuile werkje opknappen.

Op 5 april 1900, klokslag 17.35 uur, rijdt de trein met de prins aan boord het station binnen. Sipido staat klaar op het perron. Hij glipt door de mensenmassa, springt op de treeplank van de koninklijke wagon, haalt zijn revolver boven en vuurt. Twee knallen. Eén kogel verbrijzelt een raam, de andere boort zich in de zetels van de coupé. De prins, lichtjes in shock, blijft ongedeerd. Paniek breekt uit. De stationschef grijpt de jongen vast en werkt hem tegen de grond.

Sipido wordt opgepakt, samen met zijn kameraden. Tijdens zijn verhoor toont hij geen greintje spijt. Alleen frustratie dat hij gemist heeft. “Prins Edward is een moordenaar,” zegt hij. Het proces volgt enkele maanden later. De rechtbank acht hem, ondanks de voorbereidingen en politieke motieven, niet strafrechtelijk verantwoordelijk. Hij wordt vrijgesproken. Kort daarna vlucht hij naar Frankrijk. Er volgt een enorme diplomatieke rel en de goede relatie tussen België en Groot-Brittannië staat onder spanning, maar die spanningen doven uiteindelijk uit. Sipido keert terug naar België en wordt als militant aangenomen bij Maison Du Peuple. Volgens sommige getuigen was Sipido genereus en energiek. Bij Maison Du Peuple maakt hij lange tijd deel uit van het kader en de raad van beheer. Sipido sterft in 1959 aan een hartaanval.

VOLGENDE KEER Heeft er ooit een krokodil gezeten in de vijvers van Elsene?

Zelf ook een vraag voor Big City? Stel hem hier